நான் வேலைக்கு பயணிக்கும் இரயிலில் அடிக்கடி அவரைச் சந்திப்பதுண்டு. ஆனால் ஒருநாளும் பேச வாய்ப்புக் கிடைத்தில்லை. ஏனெனில் அவரை எப்போதும் தூங்கி விழும் நிலையில்தான் நான் காண்பதுண்டு. வாயைப் பிளந்தபடி அருகில் இருப்பவரின் தோளில் தூங்கிச் சரிவதும் அவர்கள் இவரை முறைத்துப் பார்ப்பதும் தள்ளி இருப்பதும்  அடிக்கடி நிகழ்வதுண்டு. அன்றும் இப்படியான காட்சிதான். நான் வாசித்துக்கொண்டிருந்தேன். இரயில் திடீரென பெரிய சத்தத்துடன் குலுங்கி நின்றது. பயணம் செய்து கொண்டிருந்த எல்லோர் முகத்திலும் பரபரப்பு. தூங்கி வழிந்து கொண்டிருந்த நண்பரும் அரக்க பரக்க முழித்துவிட்டார். எதிரே இருந்த என்னிடத்தில் என்ன நடந்தது எனக் கேட்டார். பதில் சொல்ல பேச்சு வளரத் தொடங்கியது. தூக்க மயக்கம் அவருக்கு தீரவில்லை. ஆனால் நான் விடவில்லை.
ஏன் சரியா முறிகிற வேலையா பார்க்கிறீர்கள்?
அதை ஏன் கேட்கிறீர்கள் நான் படும்பாடு. என்றவர் கொட்டத் தொடங்கினார்.
வந்த நாளில இருந்து ஒழுங்கா படுத்தெழும்ப இடமில்லாமல் அலைந்தனான். வாடகை கட்டிக்கட்டி அலுத்துப்போச்சு. பின்ன ஒரு வீட்டை வாங்கினேன் பாருங்கோ. அதால காலைவேலை மாலைவேலை என்று ஓடித்திரிகிறன். இப்ப நான் வாங்கிய வீட்டில நிம்மதியா படுத்தெழும்ப முடியல்ல இப்படி இரயிலில, பயணத்தில கிடைக்கிற நேரத்திலதான்  தூங்க வேண்டி இருக்கு.
அவரைப் பார்க்க பரிதாபமாக இருந்தது.

* பிரான்ஸ்