புல்லின் சிலிர்ப்புக்காகவே
புலர்வு தரிக்குமிப் பூமி.

நீர்த்துளிச் சிதறல் தாங்கும்
இந்த நீள்வெளி கண்ட கணத்திருந்து,
அண்டச் சுழற்சியில்
அதுவே உண்மையாகுக.

பூக்களை நான் நேசிக்கிறேன் -
அவற்றின் அழகுத் திரட்சியால்
ஆனால்,
புல்வெளி கண்டு மூர்ச்சிக்கிறேன் -
இந்த மௌனப் புரட்சியால்!

இழிகுணத்தவரையெல்லாம்
"புல்"லரென்று சொல்லாதீர்!
இந்தப் புல்வெளிப் பச்சை -
பூமித் தாயின்
மானங் காக்கும் மார்புக் கச்சை.

புற்கள் புரியும்
நீலவான் நோக்கிய நிஷ்டையில்
கடவுள் கவிதையாய்ப் பிறத்தல் காண்கிறேன்.

இது
சலனம் ஒடுங்கிய ஒளியின்
ஜனனத் தேசம்.
நேற்றுநான் கண்ட
பூதங்களும் பேய்களும்
இவ்விடத்தில்லை.

இங்கு
மரணம் நேரினும் கலக்கமன்று.
இந்தப் புல்வெளியில்
அந்தியில் ஆயுள் முடிக்கும்
பூக்களைப் போலவே நானும்
புதையுண்டு, மீண்டும்
புற்களின் வேர்களாய்த் துளிர்ப்பேன்.