“................................”
என்னால்ரெண்டு
முகம் அணிய முடியாது.
உன் வல்லபத்தைப் பயின்று
என்னுடைய வாழ்வு
ஓடவேண்டுமா?

“வெளியில் ஒருமுகம்”
“வீட்டினுள் ஒருமுகம்”
“சே.........”
உன் வார்த்தையைக்கேட்டு
காறித்துப்புகின்றேன்

காலவெளியில்
சுருண்டுபோன நீ,
திராணியற்றுப் -
பதுங்குகின்ற கோழை.

திமிர்கொண்டெழுகின்ற
காலத்தீயில்
புணருகின்ற
ஆணலையும்
பெண்ணலையும்
மிதித்தெழுகின்ற
என் நதிப்படுக்கையில்

முகமணியச்சொல்கிறாய் -
என்னை.
எப்படித்தகும்?

வாழ்வின் பறவை
ரெக்கைகட்டிப் பறக்கும்
என் வான்பரப்பில்.
போலி முகத்தையணிந்து
நான்வாழேன்.

என்முகம்
நெற்றிபெருத்து
கண்களிரண்டும் சிறுத்து
மூக்கும் முழியுமாய்
கூரெனக்குத்தும்
சிவந்த முகம்.

பச்சையப்பி
“................”
புணர் மாமிசத்திற்காய்
நாழிகை தோறும்
நடிப்பு வெற்றிகொள்ள...
காலம் உனக்கு
கருணைகாட்டட்டும்...!